สภาพทางภูมิศาสตร์ : ฟิลิปปินส์
 |
มีพื้นที่ประมาณ 298,170 ตารางกิโลเมตร (คิดเป็น 42% ของพื้นที่ประเทศไทย)
พื้นน้ำ 1,830 ตารางกิโลเมตร เป็นประเทศที่ประกอบไปด้วยเกาะมากถึง 7,107 เกาะ
มีชายฝั่งทะเลยาวประมาณ 36,289 กิโลเมตร ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก
ห่างจากแผ่นดินใหญ่ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปประมาณ 100 กิโลเมตร
ทิศเหนือ ติดกับทะเลลูซอน
ทิศใต้ ติดกับทะเลมินดาเนา
ทิศตะวันออก ติดกับมหาสมุทรแปซิฟิค
ทิศตะวันตก ติดกับทะเลจีนใต้
ฟิลิปปินส์แบ่งออกเป็น 3 หมู่เกาะหลักที่สำคัญได้แก่
- หมู่เกาะลูซอน (Luzon) ทางตอนเหนือของประเทศ
- หมู่เกาะวิสซายาทางตอนกลางของประเทศ (Visayas)
- หมู่เกาะมินดาเนาทางตอนใต้ของประเทศ (Mindanao
ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในพื้นที่มรสุมเขตร้อน มี 3 ฤดูกาลคือ
ฤดูร้อน (ช่วงเดือนมีนาคม - พฤษภาคม)
ฤดูฝน (ช่วงเดือนมิถุนายน - ตุลาคม)
ฤดูหนาว (ช่วงเดือนพฤศจิกายน - กุมภาพันธ์)
เมืองหลวงของประเทศฟิลิปปินส์
มะนิลา (Manila หรือ Maynila ไมนีละ ในภาษาตากาล็อก)
เป็นเมืองหลวงของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยุ่บนชายฝั่งตะวันออกของอ่าวมะนิลา
บนเกาะลูซอนซึ่ง เป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดและตั้งอยู่ทางเหนือสุดของฟิลิปปินส์
บางส่วนของเมืองมีความยากจน มะนิลาเป็นเมืองที่มีชนชาติรวมกันอยู่มากมาย
และเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ วัฒนธรรม การศึกษา และอุตสหากรรมของประเทศ
มะนิลาคือ
ศูนย์กลางของเขตมหานครที่มีประชากรมากกว่า 10 ล้านคน เขต เมโทรมะนิลา
เป็นมหานครที่ใหญ่กว่า ประกอบด้วยเมืองและเทศบาล 17 แห่ง เฉพาะเมืองมะนิลาเองเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับ 2 มีประชากรประมาณ 1.5 ล้านคน เมืองเดียวที่มีประชากรมากกว่าคือเมืองเกซอนซิตี ชานเมืองและอดีตเมืองหลวง มะนิลาตั้งอยู่ที่ 14°35' เหนือ 121°0' ตะวันออก
การแบ่งเขตการปกครอง
ฟิลิปปินส์แบ่งเป็นหน่วยรัฐบาลท้องถิ่น โดยที่มีจังหวัดเป็นหน่วยหลัก ในปี พ.ศ. 2545
มี 79 จังหวัด แบ่งออกเป็น นคร และ เทศบาล ฟิลิปปินส์แบ่งออกเป็น 17 เขต
ซึ่งทุกจังหวัดได้ถูกจัดอยู่ใน 16 เขตเพื่อความสะดวกในการปกครอง ยกเว้นเขตนครหลวง
ที่แบ่งออกเป็นเขตพิเศษ 4 แห่ง หน่วยงานของรัฐบาลส่วนใหญ่จะตั้งสำนักงานในแต่ละภูมิภาค เพื่อรับใช้ประชาชนในจังหวัดที่อยู่ในภูมิภาคนั้น ๆ
จำนวนประชากร เชื้อชาติ ภาษา
ประชากร : 91.0 ล้านคน (2550)
ภาษาราชการ : ฟิลิปินโนหรือภาษาตากาล็อก และอังกฤษ
ศาสนา : คริสต์นิกายโรมันคาทอลิก 84% นิกายโปรเตสแตนต์ 9% อิสลาม 5 %
ชาวฟิลิปปินส์ในปัจจุบัน มีรูปร่างหน้าตาคล้ายพวกมองโกล ผสมผสาน มีผิวสีน้ำตาล แต่บางกลุ่มมีผิวค่อนข้างขาว ซึ่ง การที่ชาวฟิลิปปินส์มีลักษณะที่แตกต่างกันนี้เป็นผลสืบเนื่องมาจากความซับ ซ้อนของเผ่าพันธุ์ อันเกิดจากการผสมผสาน ระหว่างเชื้อชาติต่าง ๆ
ประธานาธิบดีประเทศฟิลิปปินส์
เบนิกโน ซีเมออน โกฮวงโก อากีโนที่ 3
นักการเมืองฟิลิปปินส์ ที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 15 ของประเทศฟิลิปปินส์และเป็นประธานาธิบดีคนปัจจุบันของประเทศ อดีตการพนัน
สภาพทางเศรษฐกิจ
พืชสำคัญ
ได้แก่ ข้าวเจ้า ข้าวโพด มันเทศ ผักผลไม้
พืชที่ปลูกเพื่อการค้า
ได้แก่ มะพร้าว อ้อย สับปะรด ยาสูบ ป่านอบากา หรือป่ามะนิลาสำหรับมะพร้าว เป็นสินค้าออกอันดับหนึ่งของประเทศ
มะพร้าว เป็นสินค้าส่งออกอันดับ 1 ทำรายได้ ประมาณร้อยละ 20 ของมูลค้าสินค้าออกทั้งหมดมีปลูกทั่วไปตามเกาะต่าง ๆ มีทั้งปลูกในไร่ขนาดใหญ่ และในที่ดินแปลงเล็ก ๆ แม้แต่ตามลาดเขามีการปรับพื้นที่เป็นแบบขั้นบันไดเพื่อปลูกมะพร้าว
อ้อย ปลูกเพื่อการค้าเป็นแบบไร่ขนาดใหญ่ ส่วนมากอยู่ที่เกาะเนกรอส ภาคกลางของประเทศผลิตน้ำตาลได้ร้อยละ 70 ของที่ผลิตได้ในฟิลิปปินส์ และส่งไปขายสหรัฐอเมริกา
ข้าว มีการทำนาขั้นบันไดของชาวเขาในภาคเหนือของเกาะลูซอน ซึ่งเป็นชาวพื้นเมืองดั้งเดิมเผ่า “อิฟูกัว” เป็นเผ่าทีรู้ทำนาแบบขั้นบันไดมากกว่า 4,000 ปีมาแล้ว ปัจจุบันยังมีอยู่ที่เมืองบานาเว คลุมพื้นที่กว่า 250 ตารางกิโลเมตร นับว่าเป็นนาขั้นบันไดที่เก่าแก่ที่สุดของโลก
การประมง
มีการจับปลาน้ำจืดและน้ำเค็มนำมาทำปลาเค็มและปลาตาแห้ง
การทำป่าไม้
มีไม้เนื้อแข็ง เช่น ไม่มะฮอกกานี พื้นที่ป่าไม้เนื้อแข็งที่ผลิตส่งเป็นสินค้าออามีร้อยละ 40 ของพื้นที่ทั้งหมดส่วนมากอยู่ในเกาะมินดาเนา เนกรอส มินโดโร ซามาร์
การอุตสาหกรรม
ส่วนมากเป็นอุตสาหกรรมที่ใช้วัตถุดิบภายในประเทศ เช่น โรงเลื่อย โรงงานผลิตเยื่อกระดาษ โรงงานกระดาษ โรงงานปูนซิเมนต์ โรงานกลั่นน้ำมัน เครื่องปั้นดินเผา และอาหารกระป๋อง
การทำเหมืองแร่
แร่ที่สำคัญ ได้แก่ ทองคำ ทองแดง โครไมต์ แร่เชื้อเพลิงประเภทน้ำมัน และถ่านหินมีน้อยต้องใช้พลังงานทดแทน
สินค้าออกที่สำคัญ
ได้แก่ เนื้อมะพร้าว น้ำมันมะพร้าว น้ำตาล ผ้าพื้นเมือง ไม้แกะสลัก เครื่องเงิน เครื่องประดับต่าง ๆ ป่านมะนิลา โครไมต์ส่วนใหญ่ส่งไปจำหน่ายให้แก่ประเทศสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น เนเธอร์แลนด์ และเยอรมนี
สินค้าเข้าที่สำคัญ
ได้แก่ เครื่องเหล็ก เครื่องจัก ผลิตภัณฑ์เชื้อเพลิงและสิ่งทอ นอกจากนี้มีอุปกรณ์การคมนาคมขนส่งที่สั่งจากสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น
ฟิลิปปินส์
*1.40 เปโซ เท่ากับประมาณ 1 บาท
ธนบัตรที่พิมพ์ออกใช้ในปัจจุบันนี้มีฉบับละ 20 เปโซ, 50 เปโซ, 100 เปโซ , 200 เปโซ, 500 เปโซ และ 1,000 เปโซ
จุดแข็ง
– แรงงานทั่วไป ก็มีความรู้สื่อสารภาษาอังกฤษได้
ข้อควรรู้
– การเข้าไปประกอบธุรกิจในฟิลิปปินส์ในลักษณะต่างๆ เช่น การลงทุนร่วมกับฝ่ายฟิลิปปินส์จำเป็นต้องมีการศึกษาข้อมูลให้ละเอียด โดยเฉพาะในด้านกฎหมาย การจดทะเบียนภาษี และปัญหาทางด้านแรงงาน เป็นต้น
– เท้าสะเอว หมายถึง ท้าทาย, เลิกคิ้ว หมายถึง ทักทาย
– ใช้ปากชี้ของ
– กินข้าวบ้านเพื่อนสามารถห่อกลับได้ แต่ควรมีของฝากให้เขาด้วย
– ตกแต่งบ้าน 2 เดือน ต้อนรับคริสต์มาส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น